Millepora exaesa
- Véxase tamén: Millepora.
| Millepora exaesa | |||||||||||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
 Colonia de Millepora exaesa na illa da Reunión | |||||||||||||||||||
| Estado de conservación | |||||||||||||||||||
 Pouco preocupante[1] | |||||||||||||||||||
| Clasificación científica | |||||||||||||||||||
| |||||||||||||||||||
| Nome binomial | |||||||||||||||||||
| Millepora exaesa Forsskål, 1775 | |||||||||||||||||||
| Sinonimia | |||||||||||||||||||
| |||||||||||||||||||
Millepora exaesa é unha especie de cnidario hidrozoo da subclase dos hidroidolinos, orde dos antoatecados, suborde dos capitados, unha das quince recoñecidas na actualidade (2020) na familia dos milepóridos.[2]
Taxonomía
[editar | editar a fonte]Descrición
[editar | editar a fonte]A especie foi descrita en 1775 polo naturalista, explorador e orientalista sueco Peter Forsskål,[2] un dos chamados dezasete apóstolos de Linneo.[3]
Sinónimos
[editar | editar a fonte]Ademais de polo protónimo que lle impuxo Forsskål, a especie coñeceuse tamén polos sinónimos:[2]
- Millepora alcicornis nodosa Esper, 1790
- Millepora exaesa var. incrustans Klunzinger, 1879
- Millepora gonagra Milne Edwards, 1860
- Millepora nodosa Esper, 1790
- Millepora tuberculosa Milne Edwards, 1857
- Millepora tuberosa Boschma, 1966
Hábitat e distribución
[editar | editar a fonte]Hábitat
[editar | editar a fonte]Millepora exaesa vive nas costas de mares tropicais asociado aos arrecifes coralinos, a profundidades desde os 3 aos 15 m.[4] É común en hábitats de arrecifes pouco profundos, en zonas costerias de augas turbias e en augas despexadas en mar aberto. É unha especie coñecida por tolerar a sedimentación.[1]
Distribución
[editar | editar a fonte]Esta especie está moi estendida na rexión Indo-Pacífica. Encóntrase nas costas do mar Vermello até preto de Madagascar, e no sueste asiático, incluído o sur do Xapón, Australia, até a Micronesia e a Samoa Americana. No Pacífico oriental, encótrase no atol de Clipperton.[5]
Bioloxía
[editar | editar a fonte]Como case todos os membros da orde dos antoatecados é un hidrozoo colonial. O cigoto convértese nunha larva plánula dentro do gonóforo e logo se libera como unha larva actínula que, tras a metamorfose, dá lugar a un pólipo que se asenta no substrato.[6]
Ameazas
[editar | editar a fonte]
Millepora exaesa é susceptíbel ao branquexamento, aínda que menos que as súas conxéneres M. dichotoma ou M. platyphylla. É un dos primeiros falsos corais duros en branquexarse, pero é resistente, e pode recuperarse despois do branquexamento.[1]
En 2005 exportáronse 50 espécimes de M. exaesa vivos para o comercio de acuarios.[1]
En xeral, a principal amenaza para este coral é o cambio climático global, en particular, as temperaturas extremas que conducen ao branquexamento e a unha maior susceptibilidade ás enfermidades. As enfermedides dos corais converteuse nunha grave ameaza para os arrecifes de coral en todo o mundo, e é unha das principais causas da deterioración dos arrecifes.[7]
Estado de conservación
[editar | editar a fonte]A amenaza coñecida máis importante para esta especie é a redución extensa do hábitat dos arrecifes de coral debido a unha combinación de ameazas. Descoñécese as tendencia específica da súa poboación, pero esta redución pode inferirse da perda estimada do hábitat. A especie está moi estendida e é común en toda a súa área de distribución, e aínda que é susceptíbel ao branquexamento, recupérase rapidamente e, polo tanto, é probábel que sexa máis resistente á perda do hábitat e á degradación dos arrecifes debido a un suposto gran tamaño de poboación efectiva. Polo tanto, a perda de hábitat estimada do 21 % dos arrecifes xa destruídos dentro da súa na etapa crítica de degradación.[8]
Trndo en conta todo isto, a Unión Internacional para a Conservación da Natureza e dos Recursos Naturais (UICN) cualifica o staus da especie como LC (pouco preocupante).[1]
Notas
[editar | editar a fonte]- ↑ 1,0 1,1 1,2 1,3 1,4 Obura, D., Fenner, D., Hoeksema, B., DeVantier, L. & Sheppard, C. (2014): Millepora exaesa na Lista vermella da UICN. Versión 2020-2. Consultada o 1 de setembro de 2020.
- ↑ 2,0 2,1 2,2 Millepora exaesa Forsskål, 1775 no WoRMS. Consultada o 1 de setembro de 2020.
- ↑ Vermeulen, Han F. ed., (2007): The Linnaeus Apostles – Global Science and Adventure. Múnic, Alemaña: IK Foundation & Co Ltd. ISBN 978-1-9041-4526-4.
- ↑ Ross & Hodgson 1981.
- ↑ Glynn, P. W. (1997): "Eastern Pacific reef coral biogeography and faunal flux: Durham’s dilemma revisited". Proc. 8th Int. Coral Reef Symposium 1: 371-378.
- ↑ Ruppert, E. E., R. S. Fox & R. D. Barnes (2004): Invertebrate Zoology. A functional evolutionary approach. 7th Ed. Boston, Massachusetts, USA: Brooks/Cole, Thomson Learning learning, Inc ISBN 978-0-0302-5982-1.
- ↑ Willis, B.; Page, C. & Dinsdale, E. (2004): "Coral disease on the Great Barrier Reef", pp. 69-104, en: E. Rosenber & Y. Loya (eds.) Coral Health and Disease. Berlín / Heidelberg: Springer-Verlag. ISBN 978-3-6620-6414-6.
- ↑ Wilkinson 2004.
Véexase tamén
[editar | editar a fonte] |
Wikimedia Commons ten máis contidos multimedia na categoría: Millepora exaesa  |
Bibliografía
[editar | editar a fonte]- Borneman, E. H. (2001): Aquarium corals. Selection, Husbandry and Natural History. Neptune City, New Jersey, USA: T.F.H. Publications, ISBN 978-1-8900-8747-0.
- Ross, M. A. & G. Hodgson (1981): "A quantitative study of hermatypic coral diversity and zonation at Apo Reef, Mindiro, Philippines". Proceedings of the Fourth International Coral Reef Syposium, Manila 2: 281-291.
- Razak, T. B. & B. W. Hoeksema (2003): The hydrocoral genus Millepora (Hydrozoa: Capitata: Milleporidae) in Indonesia. Leyden: National Museum of Natural History. ISBN 9-0732-3989-3.
- Veron, J. E. N. (1993): Corals of Australia and the Indo-Pacific. Honolulu, Hawai, USA: University of Hawai'i Press. ISBN 978-0-8248-1504-2.
- Veron, J .E. N. (2000): Corals of the World. Vol. 3. Townsville, Queensland, Australia: Australian Institute of Marine Sciences.
- Wilkinson, C. (2004): Status of Coral Reefs of the World. Townsville, Queensland, Australia: Australian Institute of Marine Science.
- Wood, E. M. (1983): Reef corals of the world: biology and field guide. Neptune City, New Jersey, USA: T.F.H. Publications. ISBN 978-0-8766-6809-2.